BLOG van Martijn: Dochter

Vroeger schreef ik nog wel eens een gedichtje, een liedje of een grappig zinnetje – waaruit soms een verhaal voor deze nieuwsbrief rolde. Naast het koken wat tijd voor zelfontplooiing en zingeving want letters blijven en gevulde pasta niet.

Tot ik een dochter kreeg.
Nu ben ik bezig met speentjes uitkoken, haar 3 keer aankleden want het rompertje kleurt niet bij de schoenen waar ze toch nog niet op loopt. En zijn we klaar om naar buiten te gaan met jas, muts en extra skipak, ruik ik een poepluier. Tussendoor probeer ik geld bij te verdienen om die luiers te betalen want als ik had geweten hoe duur die eco-dingen zijn, was ik nooit biologisch geworden.
’s Avonds als ik op de bank lig bij te komen, hoor ik gehuil uit haar kamer. Als ze na een half uur sussend en wiegend in slaap is gevallen en ik langzaam de kamer uitsluip, stoot ik tegen het muziekschaap aan. Na middernacht slaapt ze dan toch eindelijk echt, want waar haal je anders de tijd vandaan om het speelgoed op te ruimen.
Mijn vriendin is sinds kort ook geabonneerd op deze nieuwsbrief, dus even voor de goede orde. Ik ben niet alleen – sterker nog zij doet het meeste van bovenstaande. Maar dan leest het niet zo lekker weg.
Het mooie is wel dat ik vroeger heel lang over dit stukje zou doen. Uren was ik bezig om iets leuks te verzinnen en de lezers te laten glimlachen.
Nu, ze ligt te slapen en het fisher-price hondje bungelt met zijn staart naast mijn computer, gaat het schrijven een stuk sneller. En kan ik straks uren bezig zijn om iemand anders te laten glimlachen.